انتخابات شوراي صنفي اداره‌مون خيلي شبيه انتخابات رياست جمهوري بود. چه جوري؟ حالا ميگم.
كسي كه از نظر اخلاقي و كاري محبوب هيچ كس نبود و نيست، كانديد شده بود و در نطق معرفي‌اش جوري صحبت كرد كه انگار كاملا اطمينان داشت راي مياره . همه هم به همديگه و پيش خودشون مي‌گفتن : " اين ديگه چرا كانديد شده ؟ مگه كسي هم بهش راي ميده ؟ " و از قضاي روزگار راي هم آورد و عضو علي‌البدل دوم شد . جالب اينه كه مسوول روابط عمومي اداره هم هست !
پينوشت 1 : بدگويي از ديگران بسه دخترك . يه كم به فكر اصلاح خودت باش !
پينوشت 2 : فارسي را پاس بداريم . نگوييم كانديد، بگوييم داوطلب .
پينوشت 3 ( كمي نامتعارف ) : مظلوم بودن من علاوه بر محاسن معايبي هم داره . از جمله اينكه كسي ما رو به بازي يلدايي دعوت نكرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر