دخترک

اين روز ها هر سايتي رو که باز ميکنم و به هر وبلاگي سر ميزنم چه سياسي چه غير سياسي ، همه دارن در مورد يه موضوع صحبت ميکنن : انتخابات. البته منکر اين نيستم که چه خوشمون بياد چه خوشمون نياد ، چه موافق باشيم چه مخالف ، با وجود ساز و کارهای مختلفي که در سيستم اداره انتخابات وجود داره و باعث ميشه از حالت دموکراتيک واقعي خارج بشه و گاهي به سمت استبداد سوق پيدا کنه ، امر مهميه و خوب هر کسي از ديدگاه خودش ميتونه اين قضيه رو دنبال کنه.

نکته ای که در اين چند روزه توجه منو جلب کرده ، شيوه ثبت نام برای انتخاباته که فکر نکم تو هيچ جای دنيا نمونه داشته باشه . اينکه يه دختر خانم هجده ساله يا مردی که خودشو مهدی موعود ناميده يا پيرمردی که با پلاکارد های " نوکر مردم ايران " برای انتخابات شخص دوم مملکت ، ثبت نام ميکنن ، نشونه دموکراسي و آزاديخواهي نيست ، بلکه به نظرم نشونه درک سياسي پايين مردم و غلط بودن ساختار توزيع قدرت در حکومتي هستش که جمهوری ناميده ميشه. به قول پسرک ، در اينجا واقعا جای احزاب سياسي قدرتمند خاليه . احزابي که پايه اجتماعي و مردمي نيرومندی داشته باشن و اونقدر قابل اعتماد باشن که وقتي نمايندگان خودشونو برای انتخاباتي از اين دست به مردم معرفي ميکنن ، شور و رغبت به وجود بيارن. اما با اين اوصاف و اين احزاب فعلي گمون نکنم انتخاباتي بهتر از شورای شهرها و مجلس هفتم داشته باشيم و ترفندهايي مثل "رای اولي" و جشن تکليف سياسي هم چندان کارگر نخواهد بود.

از اين حرفا که بگذريم ، ديروز صبح در خبرها شنيدم که دولت کويت عليه صدام و چند تا از مقام های عراقي به عنوان جنايتکار جنگي و به جرم اقدام عليه بشريت به دادگاهي که قراره اونا رو محاکمه کنه ، شکايت برده. راستش هرچي به حافظه ام رجوع کردم ، به ياد نياوردم که بعد از سقوط دولت صدام ، دولت ايران شکايت و اعلام جرم کرده باشه.

اينکه دولت کويت و دوست و هم پيمان سابق عراق ، که به خاطر منافع خودش و پان عربيسم ، تا آخرين روز جنگ هشت ساله عليه ايران بوده و با عراق همکاری کرده ، چنين شکايتي رو تنظيم کرده باشه ، اما دولت ايران به راحتي بلاهايي رو که در اوايل جنگ بر سر مردم جنوب و غرب کشور اومد ، تجاوز ها و غارت ها رو ناديده بگيره و همچنان به موضوع مبهم اشغال عراق و دولت مردمي اون کشور و چيزهايي از اين دست بپردازه ، جای تامل داره.

شايد يه عده بگن که دولت ما اين دادگاه ها رو دارای صلاحيت نميدونه و اونها رو در راستای تامين منافع قدرتها ميشناسه ، باز هم نميتونه توجيه کننده شکايت نکردن باشه. مهم اينه که اين کار انجام بشه و گزارش جنايت ها به گوش جهان رسونده بشه.

راستش فکر ميکنم ، روزهای اول جنگ و قبل از اينکه ايران شروع به پس گرفتن شهرهای اشغالي بکنه ، به نوعي هميشه به فراموشي سپرده ميشه . واقعيت اينه که عراق به ايران حمله کرد و يه عده از مردم عادی و نظامي های اون مناطق با دست خالي و با کمترين تجهيزات تا پای جون در مقابل ارتش مجهز عراق ايستادگي کردن . اما در مرکز جنگ قدرت جريان داشت و اين مانع از اقدام به موقع دولت و ارتش شد.

متاسفانه بخش عمده ای از اطلاع رساني در مورد جنگ ، فيلم ها و سريال هاييه که از تلويزيون پخش ميشه و در اونها عراقي ها موجوداتي مفلوک و احمق نشون داده ميشن و مبازان فقط آدم های وارسته ای هستن که در راه خدا ميجنگن و از کساني که به خاطر حفظ شهرهاشون و بدون هيچ چشمداشتي مبارزه کردن ، اسمي برده نميشه. فکر ميکنم به فيلم هايي از نوع "دوئل" خيلي نياز داريم.

پينوشت1 : هر کاری ميکنم ، پست های لينکستان ديده نميشه. به نظر شما چي کار کنم؟

پينوشت 2 : بالاخره مشکل لينکستان رو کشف کردم.